Dlaczego sportowcy wygrywają z kontuzjami
Pomimo ograniczeń związanych z bolesnymi urazami, wielu sportowców kontynuuje rywalizację i wygrywa. Na przykład, obrońca Toronto Maple Leafs (kanadyjska drużyna hokejowa – przyp. red.) Bobby Baun zdobył decydujący punkt w dogrywce pomimo wcześniejszego złamania kostki, dzięki czemu pomógł drużynie wygrać turniej Stanley Cup w 1964.
Dlaczego więc niektórzy ludzie są w stanie wykonywać zadanie – i robić to dobrze – podczas doświadczania bólu?
Istnieje złożony związek pomiędzy bólem i uwagą, gdzie ból może modulować uwagę i odwrotnie. Ponadto, wzajemne oddziaływanie tych dwóch czynników różni się zależnie od danej osoby – wyjaśnia dr Karen Davis.
Dr Davis pokazała, że osoby mogą być sklasyfikowani jako jeden z dwóch typów zależnie od tego, jak ból oddziaływuje na ich wyniki przy wykonywaniu zadań. U osób typu P, ból hamuje zdolność wykonywania zadania, podczas gdy u osób typu A, takich jak Bobby Baun, ból wzmacnia ich wydajność.
Aby lepiej zrozumieć mechanizmy przyczyniające się do rozbieżnych postaw podczas odczuwania bólu, dr Davis ze swoim doktorantem Joshuą Chengiem przeprowadzili badania rozpatrujące wzorce aktywności mózgu w obu tych grupach.
Na początku 51 zdrowych uczestników zostało sklasyfikowanych jako typ P lub typ A zależnie od ich wyników w złożonym zadaniu umysłowym przy obecności lub nieobecności bolesnego stymulantu. Następnie uczestników poddano skanowi fMRI, podczas gdy nie myśleli o niczym szczególnym, aby zmierzyć ich spontaniczną aktywność mózgu.
Badacze skupili się na aktywności komórek mózgu w dwóch sieciach: kontroli wykonawczej i istotności. Sieć kontroli wykonawcze pomaga optymalizować zachowanie osoby w odpowiedzi na to, co się dzieje wokół niej, podczas gdy sieć istotności jest zwykle angażowana, gdy coś takiego jak ból przyciąga twoją uwagę.
Po przeanalizowaniu wyników dr Davis i jej zespół badawczy odkryli związek między spontaniczną aktywnością mózgu i wydajnością wykonywania zadań z bólem. Synchronizacja aktywności między sieciami kontroli wykonawczej i sieci istotności, jak również w samej sieci istotności, była bardziej elastyczna u osób typu A niż typu P. Te odkrycie sugeruje, że komunikacja mózgowa jest bardziej elastyczna u osób typu A – co jest cechą, która może odkrywać ważną rolę w określaniu priorytetu wydajności wykonywania zadania podczas doświadczania bólu, czego skutkiem są lepsze wyniki.
Odnosząc się do przyszłej pracy, dr Davis mówi: Chcielibyśmy odkryć, czy elastyczność komunikacji jest zaburzona w chronicznych bólach i jak jest zmieniana przy leczeniu tych bóli – włączając operacje, leki i terapie kognitywno-behawioralne. Może to poprawić nasze rozumienie mechanizmów będących podstawą bólów chronicznych, co przyczyni się do rozwoju bardziej efektywnych i spersonalizowanych terapii dla tych wyniszczających stanów.
Tłumaczenie: Damian Adamowicz
Źródło tekstu: Jarrett Churchill – UHN
Źródło obrazu: Pexels.com
Oryginalne badanie: Abstrakt; Cheng et al. (2017). Slow-5 dynamic functional connectivity reflects the capacity to sustain cognitive performance during pain. NeuroImage Volume 157, 15 August 2017, Pages 61-68. doi:10.1016/j.neuroimage.2017.06.005
